O przestępstwie niszczenia dokumentów elektronicznych…
Przestępstwo niszczenia dokumentów elektronicznych uregulowane zostało w art. 276 k.k.
Kto może być sprawcą przestępstwa niszczenia dokumentów elektronicznych?
Sprawcą może być każdy z pominięciem osób, które mają prawo wyłącznej dyspozycji dokumentem. Sprawca:
- niszczy (zarówno niszczenie kartki papieru, jak i zapisu komputerowego)
- uszkadza
- czyni bezużytecznym
- ukrywa
- usuwa dokument, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać.
Dokument zgodnie z art. 115 § 14 k.k. rozumiany jest jako „każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne”.
Jeśli sprawca podejmuje czynności wobec różnych dokumentów można uznać, że doszło do dokonania jednego czynu zabronionego przy spełnieniu warunków z art. 12 k.k.
Omawiane przestępstwo jest przestępstwem, które wymaga powstanie skutku i charakteryzuje je umyślność.
Jaka kara grozi za popełnienie przestępstwa zniszczenia dokumentu elektronicznego?
Przestępstwo zagrożone jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przestępstwo jest ścigane z oskarżenia publicznego.
Przykłady z orzecznictwa polskich sądów w sprawach dotyczących sabotażu komputerowego:
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 24 lutego 2011 r., uznał M. K. i Ł. S. za winnych tego, że w nocy z 6 na 7 maja 2009 r. w L., działając wspólnie i w porozumieniu, grożąc A.R. pobiciem, a następnie używając wobec niego przemocy w postaci przyciskania go swoim ciałem do kanapy oraz dusząc go, zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci laptopa, pendriva, noża, portfela, pieniędzy w kwocie 260 zł, karty bankomatowej oraz prawa jazdy, powodując w ten sposób straty na szkodę ww. pokrzywdzonego w łącznej kwocie 1.500 zł, przy czym Ł. S. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne. Sąd przyjął, że czyn ten wyczerpuje dyspozycję art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2012 roku, III KK 45/12 odnoszący się do powyżej opisanej sprawy, w którym Sąd Najwyższy uznał, że:
„Kradzież karty płatniczej stanowi przestępstwo z art. 278 § 5 k.k. niezależnie od tego, jaki charakter ma ta karta, gdy umożliwia dokonanie wypłaty oraz niezależnie od kwoty, jaką można przy jej użyciu pobrać w automacie bankowym. Przepis art. 278 § 5 k.k. jest lex specialis wobec § 1 art. 278 k.k., jako obejmujący kradzież każdej karty, o jakiej w nim mowa; wyłącza on też stosowanie art. 119 § 1 k.w., bo nie ma znaczenia, jaką kwotę można pobrać skradzioną kartą”.
Stan prawny na dzień: 6 lutego 2022 roku
Cyberlaw by Judyta 